Bloedluis
Bloedmijten of bloedluizen zijn kleine, niet gelede diertjes die er een parasitaire levenswijze op na houden. Wanneer we ze door een loep of microscoop bekijken zien we dat ze enigszins op spinnetjes lijken, al zijn hun pootjes wat korter. Ten opzichte van hun acht poten hebben ze een vrij groot lichaam, dat een rode of donkergrijze kleur heeft.
In de praktijk onderscheiden we drie soorten parasitaire mijten bij onze huisdieren: twee soorten vogelmijten en één reptielenmijt. De rode vogelmijt ( Dermanyssus Gallinae ) treffen we aan bij kippen, duiven, volièrevogels, maar ook bij knaagdieren. Bij vogels komt verder de zwarte luis (Ornithonyssus Bursa) voor, dit is ook een mijt die bloed zuigt bij vogels, maar dit soort is niet lichtschuw en is dus ook overdag goed zichtbaar . De reptielenmijt ( Ophionnyssus Natricis ) komt alleen bij reptielen voor en heeft een iets andere levenswijze. Dit artikel gaat over de rode vogelmijt, bloedmijt of bloedluis: Dermanyssus Gallinae.
Ontwikkeling en levenswijze van de bloedmijt
De ontwikkeling van een bloedmijt verloopt in 5 stadia; ei, larve, 2 nimf-stadia en adult.
De ideale temperatuur voor de ontwikkeling is 27 ºC en een vochtige omgeving. Onder normale omstandigheden leeft een bloedmijt ongeveer 30 dagen. Wanneer de temperaturen laag zijn kunnen sommige mijten zelfs 40 dagen of meer in leven blijven. Met uitzondering van de eieren sterven alle stadia binnen 8 dagen bij een temperatuur die hoger is dan 40 ºC of lager dan 3 ºC en een luchtvochtigheid lager dan 30 %. De eieren kunnen tot wel 2 jaar blijven rusten om daarna als nog succesvol uit te komen.
Uit het ei komt een larve die niet in staat is voedsel op te nemen, maar zich wel over een geringe afstand kan verplaatsen. Dit stadium duurt ongeveer 2 dagen. Omdat de larve nog kleurloos en erg klein is valt hij erg moeilijk waar te nemen. Na dit stadium ontstaat er een nimf met een harde huid. Tijdens dit stadium, dat 5 tot 10 dagen in beslag neemt, zoekt hij voor het eerst een gastheer op om bloed af te nemen. Hierdoor krijgt hij een rode kleur, waardoor hij makkelijker waarneembaar is.
Na dit stadium zal de nimf een schuilplaats zoeken om over te gaan naar het volgende nimf- stadium. Deze overgang neemt doorgaans een etmaal in beslag. Tijdens deze periode is hij vrij kwetsbaar. Hij bevindt zich dan in een week en donkerrood omhulsel en kan zich nauwelijks bewegen.
Het nu ontstane volwassen exemplaar is in staat om zich voort te planten. De mannelijke mijten zijn 3 keer zo klein als de vrouwtjes en zien er niet zo rond en dik uit. Zowel de mannetjes als de vrouwtjes zuigen bloed bij dieren. Een vrouwtje kan tijdens één voederbeurt tot 15 keer haar eigen gewicht aan bloed opzuigen!
Vogelmijten betreden elke nacht hun gastheer door bij hen langs de poten omhoog te klimmen. Tegen de morgen verwijderen ze zich weer en zoeken een donkere en beschutte plaats om de dag door te brengen. Ze zijn overdag dus niet te vinden op de dieren.
Nadat ze zich gevoed hebben gaan ze op zoek naar een geschikte plaats om de eieren af te zetten. Tijdens deze zoektocht, die doorgaans in de duisternis plaatsvindt, kunnen forse afstanden worden afgelegd. Hierdoor kan een aantasting met bloedmijt zich in korte tijd over verschillende dierenverblijven verspreiden.
Het overbrengen van ziekten
Een bloedmijt-aantasting is niet alleen vervelend voor de dieren, zij is ook gevaarlijk. Bloedmijten kunnen uiteenlopende ziekten en huidbeschadigingen veroorzaken.
De overdracht van ziekten gebeurt met name via het speeksel. Als een mijt een besmet dier aanprikt, uw eigen of een wild dier, dan kan hij vervolgens de ziekte doorgeven aan het dier die hij daarna aanprikt.
Ook mensen kunnen huidirritatie overhouden aan bloedmijten. Er zijn zelfs mensen die er een vrij ernstige allergische reactie van krijgen en voor behandeling naar een arts moeten.
Controleren op aanwezigheid van bloedmijten
Het is van groot belang om te weten of en hoeveel bloedmijten u bij uw dieren heeft. Omdat de bloedmijten alleen 's nachts op de dieren aanwezig zijn, valt het niet gelijk op dat u last heeft van bloedmijten of als de populatie bloedmijten toeneemt.
Hier ziet u de inhoud van een controlebuisje na een nacht in een met bloedmijten besmet kippenhok.
Om te controleren of en hoeveel bloedmijten in een verblijf aanwezig zijn kan je gebruik maken van de gewoonten van de parasiet zelf. De mijten kruipen graag weg in donkere, nauwe spleten en kieren. Daarom kan er eenvoudig een valletje voor de mijten worden gebruikt, waar zij zich overdag in verschuilen. Dit valletje is een stukje elektriciteitsbuis van ongeveer 8 cm lang, waar een stukje golfkarton in zit opgerold. Dit buisje bevestigen we op een tactische plaats in het dierenverblijf, liefst in de buurt van de slaapplek van de dieren. In een kippenhok zal dit onder de zitstok zijn. Na een nacht in het hok te hebben gehangen, kan het stukje karton uit het buisje worden geduwd en worden uitgerold. In dit stukje karton kunt u zien of er bloedmijten aanwezig zijn en in welke hoeveelheid.
Het tijdig inzetten van Dutchy's werkt heel goed, zeker zolang er nog geen grote populatie bloedmijten aanwezig is. Dutchy's® kunnen een reeds aanwezige, zelfs forse aantasting opruimen, maar moeten dan wel in grotere hoeveelheden worden ingezet. Het heeft dus de voorkeur om direct nadat de populatie bloedmijten gevonden is te beginnen met de bestrijding, en niet te wachten tot de plaag erg gegroeid is.